Wat een lieve berichtjes heb ik allemaal mogen ontvangen van jullie om mij een goede reis te wensen.
Ik was er op social media niet zo heel erg mee bezig, omdat ik even wat belangrijkere dingen aan mijn hoofd had, zoals het dicht krijgen van mijn koffer bijvoorbeeld... (issues issues), maar toch kreeg ik nog wat lieve kaartjes, appjes, belletjes, etc. binnen voor het grote vertrek.
En dat deed me toch wel heel goed, aangezien ik de laatste dagen voor het vertrek toch steeds wat meer ging beseffen wat me te wachten stond en ook al is dit een geweldig avontuur; het is niet niks om je familie en vrienden even achter je te laten voor 7 maanden. Ik zou natuurlijk heel graag alles wat ik zie en meemaak in Australië delen met de mensen waar ik het meest van houd, maar dat is toch wel heel lastig op zo'n grote afstand. Inderdaad niks te zeiken, want tegenwoordig bestaat er gewoon skype en misschien wordt er in korte tijd nog wel iets uitgevonden om jezelf te teleporteren.
Mijn koffer heb ik (of eigenlijk mijn vader) gewoon dicht gekregen.
Eindstand: toch nog een extra tasje mee, omdat ik van iedereen nog cadeautjes kreeg. Van mama onder andere allemaal pakjes die ik pas in het vliegtuig mocht openmaken en een mooie lange brief. Ook op schiphol kreeg ik nog allemaal cadeautjes van mijn lieve vriendinnetjes, dus het tassie zat aardig vol.
het afscheid nemen; kort maar krachtig: gewoon kut. Dan wel weer op een mooie manier kut, want de belangrijkste mensen in mijn leven waren er allemaal om me nog een laatste kussie te geven, voordat ze me zeven maanden zouden moeten missen. Misschien kon je het al raden, maar uiteindelijk liep het uit op een domino day variantje ´steek elkaar gewoon allemaal ff aan met dat gejank.´
In de rij voor de douane hadden twee mannen onderling al geconstateerd dat ik wel een lange reis moest gaan maken. Snap ik ook wel, het valt toch wel op als je familie nog meeloopt tot de douane en we daar even met elkaar een potje gaan staan janken.
In het vliegtuig kwam ik naast een stel te zitten die rond de 50 waren. Al snel er achter gekomen dat zij ook naar Perth doorvliegen. Kijk dat is nog eens handig.. Ik heb ze de 12 uur dat we onderweg waren verder niet veel gesproken. Wel bedacht ik me in deze tijd dat ze allebei wel een uiterst kleine blaas zouden moeten hebben, ik heb alle keren dat ik voor ze op moest staan maar niet geteld.
Tweede bevinding van deze vlucht: de man die voor mij zit, heeft nog nooit in zijn leven van het fenomeen 'lange benen´ gehoord. Dus gewoon even lekker zijn stoel naar achter knallen zonder enige genade. OK!
Derde bevinding van deze vlucht: EET NOOIT NOEDELS MET GARNALEN als 'ontbijt' om 4 uur ´s ochtends in een vliegtuig. doe het gewoon niet. dank u.
Wat heb ik in deze 12 uur allemaal gedaan?
- Bridget Jones diary gekeken
- hairspray gekeken
- baby driver gekeken
- muziek geluisterd
- alles wat je lief is in zijn geheel gelezen (lees hem maar gewoon niet)
- noedels met garnalen gegeten (ik herhaal: doe het niet)
- naar andere mensen gekeken en wat ze aan het kijken waren
- brieven gelezen en cadeautjes geopend
Op het eind van de vlucht kwam ik weer in gesprek met de buren. Ze gaan in een maand van Perth naar Darwin reizen met een huurauto. Het grappige is dat zij ook jarenlang au pairs van over de hele wereld hebben ingehuurd voor hun kinderen. Wat een toeval weer. R-E-S-P-E-C-T nog even voor de buurvrouw uit dit verhaal, want ik liep ook met deze buurtjes mee naar de volgende gate op singapore airport en ze moest even een peukie roken. Volgens mij kan je echt in een monster veranderen als je 12 uur achter elkaar niet slaapt en niet rookt.
De tweede vlucht was vervelender, want het was taffes koud zo hoog in de lucht en de noedels met garnalen hadden me niet veel goed gedaan, dus ik had niet echt ergens zin in. Dus ben ik maar muziek gaan luisteren en telkens sukkelde ik weer weg en schrok ik niet lang daarna weer wakker. Volgens mij ziet dat er heel vreemd uit als je er naar kijk. Ik moet trouwens niet vergeten te melden dat ik wel weer een hele aardige buurman had, wederom ergens in zijn 50's en wonende in Perth. Hij heeft me wat tips gegeven en we hebben gewoon even gezellig wat gechit-chat.
Op het vliegveld van Perth was er alleen even een labrador die met zijn snufferd aan mijn koffer moest ruiken en daarna mocht ik doorlopen naar de aankomsthal! Ik zag echt te veel mensen staan, maar Katherine kwam al snel naar me toegelopen en samen zijn we naar de auto gelopen waar de kinderen in lagen te slapen. Het was potjandorie meteen even 36 graden buiten en overal staat happy holidays. Nou ik doe er heel veel moeite voor, maar ik kan me dus totaal niet voorstellen hoe een kerst zonder winter is.
We reden door Mundaring en het is echt een mooie omgeving met veel groen en heuvels en bomen. Samen met een lekker zonnetje zorgt dat gewoon voor het ultieme zomergevoel. Ook het huis is echt groot en mooi en ze hebben een enorme tuin met een super fijn zwembad. Wat wil je nog meer? oja een vet leuk gezin... Nou ik kan jullie verzekeren dat ik echt bij een heel leuk gezin. Ik voelde me meteen super thuis.
zo nu hoop ik dat jullie een beetje genoeg geupdate heb. Nu is het hier alweer 10 uur in de avond en ik ga hopelijk heeel lekker slapen. Welterusten!!!
Reacties
Een reactie posten