Ik ben alweer 3 weken in Australië. (Eigenlijk voelt het voor mij al veel langer!). 3 Weken waarin ik me hier heel erg thuis ben gaan voelen en waarin ik het eigenlijk al super druk had. Je hebt geen heimwee als je geen tijd hebt om er over na te denken.
Ik kreeg natuurlijk al veel berichtjes over hoe het was deze eerste periode en daarom zal ik bij deze even een goede samenvatting geven.
week 1:
mijn gastmoeder moest eigenlijk alweer gelijk aan de bak. Dus dat betekende dat ik ook gelijk met de kinderen op zou gaan staan. Dat maakte niet zoveel uit, want de eerste paar ochtenden werd ik toch 5/6 uur wakker. De kinderen worden standaard rond een uurtje of 6/half 7 wakker, dus misschien maar beter dat ik door de zogeheten jetlag meteen een beetje in het ritme kwam. Ik ben meteen al veel met de kinderen op pad gegaan. En ook heb ik de eerste dag al gelijk de auto gepakt. Een volkswagen polo´tje, lekker Europees, dus het scheelt dat de richtingaanwijzer gewoon aan de goede kant zit en ik niet telkens per ongeluk mijn ruitenwisser aanzet.
deze week gedaan:
- naar sculpture park geweest (groot park met sculpturen en een speeltuin)
- naar ´the maze´ geweest (een soort pretpark met zwembad en glijbanen)
- naar midland gate geweest (een groot winkelcentrum)
Bij the maze droeg ik voor het eerst mijn rashie (kom ik ook meteen aan bij het eerste Australische woord wat ik geleerd heb). Een rashie is een typisch ding wat alle Australiërs in hun kast hebben. De zon hier is erg fel en dat betekent dat het erg belangrijk is jezelf tegen de zon te beschermen. Een rashie is een soort shirt van badstof en dus erg handig om niet verbrand te raken.
In midland gate ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met de ´no worries´ mentaliteit van de ozzies. Ik moest namelijk een bankpas aanvragen en voor een afspraak moest ik eerst een halfuur wachten. Met tabitha ben ik dus even wat gaan eten bij subway. Probeer ik te betalen met mijn Nederlandse bankpas, doet dat ding het niet..... Maar we mochten later komen betalen nadat ik mijn bankpas had aangevraagd, wat lief!! Toen had ik eindelijk mijn afspraak en ik had mijn paspoort niet bij me, wel mijn rijbewijs. De meneer waar ik een afspraak mee had zei dat dat geen probleem was.
We hebben eerst even een halfuur lopen leuten over Nederland en Europa en soms wat dingen ingevuld, toen meneer er achter kwam dat ik toch wel een paspoort nodig had. Geen probleem! (Ik snap nu waarom Nederlanders azijnzeikers genoemd worden)
In het weekend vertrokken we naar Miling. Hier woont de zus van Katherine op een boerderij met haar man en drie kinderen. Tabitha, Izak en ik zouden hier een paar dagen gaan vertoeven.
Week 2:
De kinderen hebben zwemles gevolgd in Dalwallinu, het dorp naast Miling. Hier gingen we dus van zaterdag tot donderdag elke dag heen. Je zou denken dat het leven op een boerderij heel geïsoleerd is, maar niets is minder waar. Jocelyn, de zus van Katherine, kende bijna iedereen die bij het zwembad kwam. Dramatisch om te bedenken dat ik in zo´n kleine straat in een rijtjeshuis woon en een groot deel van mijn ´buren´ niet eens zou herkennen... Maar dat maakte de tijd bij het zwembad dus wel heel gezellig! Iedereen kwam wel even een praatje maken.
Op zaterdagavond zijn we naar een kerstfeest gegaan voor de kinderen. De kerstman kwam hier aan op een brandweerwagen en gooide snoep naar de kinderen. Dat was wel geinig om te zien. Een leuk feitje is trouwens dat de kinderen hier tot ongeveer hun 10e geloven in de kerstman, de tandenfee en de paashaas. (Ik heb het getest bij de Cooper (10), door te vragen hoe de tandenfee eruit zag, dat wist hij niet zeker, maar hij was er wel bijna zeker van dat het een vrouw is).
De rest van de tijd hebben we onder andere gevist, yabby´s (rivierkreeften) gevangen, schapen naar een ander weiland begeleid en een beetje rondgewandeld op een oud stuk land, waar nog oude machines van in de jaren ´40/´50 stonden (Dit stuk land zou je tevens als een schapen kerkhof kunnen omschrijven).
Op donderdagavond waren we weer terug in Perth. Op vrijdag moest ik nog op de kinderen passen, maar op zaterdag had ik eindelijk even ´vrij´. Het was ten eerste mijn bedoeling om uit te slapen, maar mijn ritme is nu zo verrot, dat ik zelfs toen om 7 uur in de ochtend wakker werd. Uitslapen gaat me denk ik pas weer in Nederland lukken.. Om 11 uur had ik met Lisa, een Duitse au pair en tevens de au pair van een andere zus van mijn gastmoeder, afgesproken in het CBD van Perth. We moesten nog even wat kerstinkopen doen en zijn dus door de winkelstraat gelopen. Er zijn hier immens veel winkels en van de meeste winkels heb ik nog nooit gehoord. Na de kerstinkopen zijn we nog even naar Elizabeth Quay gelopen, want daar heb je een goed uitzicht op de stad en zijn gebouwen.
week 3:
Kerst in Australië was echt apart. Ik werd om 6 uur wakker en toen hoorde ik dat Izak ook net wakker werd. Ik liep naar de kamers van de kinderen en trof daar twee kinderen omringd door opengescheurd inpakpapier en heel veel cadeautjes aan. Om later te begrijpen dat dit alleen nog maar hun stockings waren en de cadeautjes onder de kerstboom nog aan de beurt moesten komen. Het was wel echt geweldig om te zien hoe blij de kinderen waren met alles wat ze kregen en hoe ze alles aan elkaar lieten zien.
Om 12 uur ´s middags was alle familie hier en begonnen we aan de lunch. Nadat de kinderen van alle tantes en ooms en opa en oma nog meer cadeaus kregen (Ondertussen is er denk ik geen plek meer om al het speelgoed op te bergen).
Kerst was al met al apart, maar echt heel leuk hier! Het was dertig graden, we hebben lekker gegeten, veel gelachen en ook nog gezwommen natuurlijk. Lisa was er ook natuurlijk en ook het nichtje van Katherine was er, waarmee ik afgesproken heb Oud en nieuw te vieren.
De rest van deze week heb ik onder andere: Jumanji 2 gezien met de familie op boxing day, naar de boerderij van de opa en oma van mijn gastkinderen geweest, naar Mandurah geweest, naar Adventure world geweest (een heel groot pretpark).
Deze zaterdag was Katherine jarig en omdat ik deze weken telkens met hun ben meegeweest dacht ik dat het een goed moment was om ze even wat quality time met zijn vieren te gunnen. Ze hebben namelijk net een nieuwe boot en daar zouden ze mee gaan varen. Ik heb dus meteen de gelegenheid aangegrepen om weer even wat nieuwe dingen te zien. En één ding waar ik al heel lang naar uitkeek, is het strand. Normaal zou ik namelijk met mooi weer gelijk naar het strand gaan, maar omdat ik nu in de heuvels van Perth woon, ben je daar niet zo snel. Zaterdag ben ik dus in mijn eentje op tour gegaan. Eerst even naar een groot winkelcentrum gegaan om wat inkopen te doen en daarna eindelijk mijn voeten op het witte zand van Scarborough beach gezet. Ik had daarna naar huis kunnen gaan, maar ik besloot nog even verder te touren naar Fremantle, of hoe ze het hier ook wel noemen: Freo. Freo is een suburb van Perth aan de haven met hele kleine schattige winkeltjes en straatjes. Nadat ik hier ook even heb rondgewandeld ben ik weer terug naar huis gereden. Deze dag zat echt even vol geluksmomentjes!
En gisteren was het alweer oudejaarsdag... Ik had eigenlijk geen idee wat ik gedurende de dag zou gaan ondernemen, dus vroeg ik Sam of ze zin had om mee te gaan naar het strand! Je kan nooit te veel naar het strand gaan in een weekend...... Dit keer zijn we naar North beach gereden, een nog witter strand dan Scarborough! We hebben nog even wat lekkere fish & chips gegeten en daarna weer naar huis gegaan.
Aan het eind van de middag ben ik weer naar Sam´s huis gereden en hebben we samen met haar moeder wat gedronken in een bar. Daarna zijn we weer naar haar appartement gegaan en hebben we samen met de nicht van Sam, haar vriend en een vriendin van haar op het balkon gezeten, gedanst, gegeten en gedronken. Niet per se heel speciaal, maar wel heel gezellig ben ik dus het nieuwe jaar in gegaan!!!
2017 was over het algemeen een beetje een saai jaar voor mij. Het ene halfjaar was ik druk bezig met mijn studie en het andere halfjaar was ik druk bezig met werken. Ik heb het jaar afgesloten met mijn reis naar Australië en daarom weet ik al bijna zeker dat 2018 een heel tof jaar voor mij gaat worden.
Lieve vrienden en familie, heel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes, het blijft zo lief dat jullie allemaal aan me denken! Ook met het nieuwe jaar vond ik het weer zo speciaal dat iedereen aan me dacht en ondanks dat het voor jullie nog 7 uur voor tijd was, mij een gelukkig nieuwjaar wensten.Ook van mijn ouders heb ik een super lief filmpje ontvangen en dat alles bij elkaar doet mij er aan herinneren wat ik een geluk heb met alle lieve mensen om mij heen!
Een heel fijn 2018 gewenst!!!! (maar eerst nog maar even jullie kater er uit slapen, ik werd alweer wakker om half 8 ´s ochtends)
Goed verhaal en leuk om mee te (be) leven. GERHARD vanuit Willemstad
BeantwoordenVerwijderen