penotti

Zoeken in deze blog

over mij

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts

The one with the camping trip to Margaret river

Hoi allemaal. Ja ik leef nog. Nee ik ben jullie niet vergeten. En ja ik ben nog steeds in Australië. Mijn excuses lieve vrienden, ik heb jullie een beetje in de steek gelaten. Vol verwachting klopten jullie hartjes voor de volgende blog, elke dag weer tien keer je facebookpagina refreshen met de hoop op een teken van leven van mij. Oke overdrijven is ook een vak Lotte. En wat voor mij geldt, geldt waarschijnlijk ook voor jullie: de tijd vliegt gewoon voorbij. Want ik zit hier nu al elf weken en dat is al bijna twaalf weken en dat is dus bijna drie maanden en met drie maanden ben ik al op de helft van mijn werktijd hier!! WOW! Op 2 januari ben ik met mijn gastgezin een paar daagjes meegegaan naar Green Head, ongeveer drie uur rijden ten noorden van Perth. Een klein dorpje met wel heel veel mooie stranden en baaien. Ik heb hier echt een recordaantal keer fish & chips gegeten, omdat dat eigenlijk bijna het enige was wat daar te krijgen was en omdat mij

the one with all the new year wishes

Of nouja... eigenlijk wel meer dan alleen nieuwjaar wensen. Ik heb jullie namelijk al 3 weken in spanning af laten wachten op een nieuwe blog. Ik ben alweer 3 weken in Australië. (Eigenlijk voelt het voor mij al veel langer!). 3 Weken waarin ik me hier heel erg thuis ben gaan voelen en waarin ik het eigenlijk al super druk had. Je hebt geen heimwee als je geen tijd hebt om er over na te denken. Ik kreeg natuurlijk al veel berichtjes over hoe het was deze eerste periode en daarom zal ik bij deze even een goede samenvatting geven. week 1: mijn gastmoeder moest eigenlijk alweer gelijk aan de bak. Dus dat betekende dat ik ook gelijk met de kinderen op zou gaan staan. Dat maakte niet zoveel uit, want de eerste paar ochtenden werd ik toch 5/6 uur wakker. De kinderen worden standaard rond een uurtje of 6/half 7 wakker, dus misschien maar beter dat ik door de zogeheten jetlag meteen een beetje in het ritme kwam. Ik ben meteen al veel met de kinderen op pad gegaan. En ook heb ik d

The one with the hello's and the goodbyes

Wat een lieve berichtjes heb ik allemaal mogen ontvangen van jullie om mij een goede reis te wensen. Ik was er op social media niet zo heel erg mee bezig, omdat ik even wat belangrijkere dingen aan mijn hoofd had, zoals het dicht krijgen van mijn koffer bijvoorbeeld... (issues issues), maar toch kreeg ik nog wat lieve kaartjes, appjes, belletjes, etc. binnen voor het grote vertrek. En dat deed me toch wel heel goed, aangezien ik de laatste dagen voor het vertrek toch steeds wat meer ging beseffen wat me te wachten stond en ook al is dit een geweldig avontuur; het is niet niks om je familie en vrienden even achter je te laten voor 7 maanden. Ik zou natuurlijk heel graag alles wat ik zie en meemaak in Australië delen met de mensen waar ik het meest van houd, maar dat is toch wel heel lastig op zo 'n grote afstand. Inderdaad niks te zeiken, want tegenwoordig bestaat er gewoon skype en misschien wordt er in korte tijd nog wel iets uitgevonden om jezelf te teleporteren. Mijn

Mogelijk gemaakt door Blogger